Thailand, Bangkok

Sawadee allemaal,

Na een lange vlucht van meer dan negen uur in Thailand aangekomen. Door het tijdverschil van 4 uur (vroeger) met Sydney, uiterst ongelukkig midden in de nacht gearriveerd. Iets na 02.00 uur klaar  met alle aankomstperikelen  en heb daarna nog geprobeerd op een paarstoelen op de airport te slapen. Geen echt groot succes. Heb om 04.00 uur toch maar besloten een taxi te nemen, hoewel ik wist  dat ik niet vroeger kon inchecken in het Rambuttri  Village Plaza hotel. Gelukkig kon ik daar wel aan een vroeg en langdurig ontbijt beginnen. Heb toch met mijn Hollandse charme en een "Thaise" glimlach, de dame  van de receptie zover weten te krijgen, dat ik om half negen kon inchecken. Heb toen toch nog een paar uur kunnen slapen. Daarna even de buurt wezen verkennen. Was hier een kleine 25 jaar geleden geweest (Khao  San road, het backpackersgebeuren van Bangkok). Drukker en veel commerciëler dan toen. Heb nu echter wel een aardig hotel, met alle voor mij noodzakelijke faciliteiten, zonder al te veel overbodige luxe. (goede tip Rob!) Heb mij 's avonds, onder het genot van een koud Shinga biertje, toch laten verleiden tot een weldadige voet en later ook tot een schouder en nekmassage. Dit alles op straat, precies tegenover de ingang van mijn hotel. Geen unicum, want honderden anderen maakten hier tgelijkertijd gebruik van in deze uiterst toeristische omgeving. Daarna heerlijk kunnen slapen.

Zondag 22/3. Vroeg uit de veren. Ben met de bus (nr. 3) maar de Chatuchak weekendmarkt  gegaan.     Was hier vroeger al eens geweest oen het heel wat rommeliger was; maar de immense grootte met zijn meer dan duizend winkeltjes en stalletjes is hetzelfde gebleven.  Bij de bushalte, een Franse dame, Marie-José van bijna 70 jaar ontmoet, die ook alleen op reis was en de afgelopen maand door Cambodja gezworven had. Zijn uiteindelijk samen naar de weekendmarkt gegaan. Gezellig en heb mijn frans  weer wat kunnen ophalen. Kon helaas niet al te lang blijven, omdat ik een georganiseerde tour geboekt had naar een of andere floating market buiten Bangkok. Dacht iets buiten Bangkok, maar het bleek meer dan 100 km. verwijderd te zijn. Dit heb ik in een minibus, vol met Chinezen, dan ook geweten. Dacht in eerste instantie de achterbank voor mij alleen te hebben, bleek ik uiteindelijk toch vast gepropt te zitten tussen 2 Chinezen en, wat later bleek, een Roemeense zeeman. Na anderhalf uur gestopt  in het plaatsje Mae Klong, (wereld) beroemd om zijn 'Folding umbrella market", of in normaal Nederlands, een behoorlijk smerige markt, gevestigd op en langs de spoorrails van dit stadje, waarbij de neringdoenden, bij doorkomst van de treinen, hun luifels en hun waren zeker moeten stellen. Toch wel indrukwekkend. Verder naar Amphaya, naar een drijvende markt, die i.t.t. die van Bangkok en Dammern Sadoeak, door slechts weinig (buitenlandse) toeristen bezocht schijnt te worden. Heel druk, maar toch ook heel gezellig. Je  werd daar gelukkig niet alleen als toeristisch en commercieel aantrekkelijk object gezien. Samen met een naar de VS geëmigreerde Ecuadoriaan, Ricardo, de markt verkent. In een winkel met accessoires voor camera's, nog een Thaise man ontmoet, die meer dan 10 jaar in Nederland gewoond had en een Nederlandse vader had. Als bijna Nederlanders onder elkaar was de koop dan ook snel gesloten. Daarna nog aan een klong (kanaal/rivier) ergens wat gegeten, waarbij mijn maaltijd klaar gemaakt werd op een bootje, dat aangemeerd lag aan de houten kade langs deze klong. Leuk, lekker en uiterst betaalbaar. Voor minder dan een euro ben je hier onder de pannen. Moesten nog opschieten om de excursie per lontailboot (een lange smalle en snelle boot met een automotor op de achtersteven gemonteerd) om ergens langs een van de zijrivieren, vuurvliegjes te gaan bekijken. De boottocht ansich was hartstikke leuk, de vuurvliegjes zelf, een aanfluiting. Voor hetzelfde geld, of minder, hadden ze wat led lampjes in de bomen of struiken kunnen hangen. Na ja, ook weer gezien. Na een snelle en soms wat natte tocht terug in Amphya. Hier weer in de bus gepropt en met een hangende slapende Chinees aan mijn ene zijde en een onvermoeibaar pratende Roemeen aan mijn andere, in twee uur terug naar Bangkok. Had het toen ook wel even gehad en was blij naar mijn hotelkamer te kunnen om wat bij te komen.

De volgende dag (maandag 23/3) weinig gedaan. Kort met  de bus wat door Bangkok gereden, maar voelde me niet topfit. Ben naar het hotel teruggegaan en ben maar bij het zwembad gaan liggen. Had uiteindelijk dan toch tegen vieren besloten om Chinatown te ontdekken, loop ik heel toevallig Marie-José op straat tegen het lijf. Zijn toen toch maar ergens een biertje gaan drinken. Hebben toen afgesproken om 's avonds ergens te gaan eten waar echte Thaise noedelsoep geserveerd werd. Zijn tegen achten , samen met Ricardo, waarmee ik eigenlijk een etensafspraak had gemaakt uiteindelijk bij de reeds eerder vermelde Thai terecht  gekomen. Daar ook nog met een Duits stel aan tafel gezeten, zodat ik naast het oplepelen van mijn soep, ook nog eens drietalig bezig was. Er had geen Italiaan of Spanjaard aan moeten schuiven, anders had ik mijn kaak helemaal verrekt. Na het eten toch gedrieën met de bus (nr. 53) naar Chinatown gereden. Ondanks dat niet alles nog open was bruiste het daar nog van de activiteiten. Vooral restaurants en foodstalls draaien laat op de avond nog overuren. Alles wat maar enigszins eetbaar is werd er verkocht. Van (dure) haaievinnen tot gesmoorde varkenskop aan toe. Ook werden op satéstokjes geregen schorpioenen ons regelmatig aangeboden. Omdat de bus terug op zich liet wachten hebben we toch maar  besloten een Tuk Tuk terug te nemen, want wat is een verblijf in Bangkok zonder een dodemansrit in zo'n typische Thaise driewieler. Ook hier weer het adagio: "Everything that kills you, makes you feel alive". Hebben het voor 60 Bath, iets minder dan 2 euro, toch overleefd. Nog even door de partystraat Khao San road gelopen, met om elke 10 meter andere en vaak nog hardere dancemuziek; waarna we na het einde van betrokken straat bereikt te hebben, niet dood, maar doof waren. Afscheid genomen van Marie-José, die de volgende dag naar Frankrijk zou terugvliegen, waarna ik aan schrijven geslagen ben voor dit blog. Morgen, voordat ik per trein naar Chiang Mai vertrek, nog even samen op stap met Ricardo de toerist uithangen.

Dinsdag 24/3. Al vroeg aan het inpakken geslagen. Ontbijt dit keer puur Thais/Chinees. Weer eens wat anders dan scrambeld eggs met toast. Na het ontbijt en het opslaan van de bagage, met Ricardo in bus 15 naar Siam Square gereden. Wat een luxe in al die ijsgekoelde shoppingmalls. Hadden hier al gauw genoeg van. Per luxe metro richting Silom road, waar we uiteindelijk een Tuk Tuk genomen hebben naar zo'n typische toeristenval, waar je edelstenen, sierraden en tal van toeristische prullaria kon kopen. Ricardo kon hier naar hartenlust inslaan. Bleek later dat we ontzetten gezwijnd hadden, want tijden ons bezoek was er sprake van een echte wolkbreuk, welke in Nederland ondenkbaar is. Na een uur in de toeristenval gevangen te hebben gezeten, nam de regen wat af en zijn we met dezelfde Tuk Tuk verder gereden, of liever gezegd verder gevaren. Dus geen Tuk Tuk meer , maar een Vuk Vuk. Onvoorstelbaar. Sommige straten waren gewoon kolkende rivieren geworden en het verkeer op de hoofdstraten reed soms door plassen van meer dan een halve meter hoog/diep. Uiteindelijk heeft onze Tuk Tuk kapitein ons bij de rivier afgezet, waar we een hop on/hop off ticket voor de lokale boottaxi hebben genomen. Konden daardoor de Watt Haroun nog bezichtigen, ondanks dat een groot deel nog in de steigers stond. Uiteindelijk ook met de ferry in onze wijk Banglamphu aangekomen. Nog even wat gegeten, waarna afscheid genomen van Ricardo, die dezelfde avond verder zou vliegen naar Seoul. Terug in het hotel, toch nog even een zwembadje meegepikt, om zodoende toch wat frisser de treinreis te kunnen beginnen. Met mijn bagage de eerste de beste taxi voor het hotel aangehouden, maar deze wilde bijna 4 x het gangbare bedrag voor de rit naar het station hebben. Even het taxisysteem in Bangkok uitgelegd. Je hebt naast allerlei soorten ander openbaar vervoer verschillende soorten taxi's . Het beste zijn de "metertaxi's". Dit staat ook op hun dak. Hier betaal je gewoon wat de meter aangeeft met een starttarief van 35 Bath (1 euro). Toch proberen ook de meeste van die chauffeurs gewoon een vast bedrag te vragen, hetgeen in alle geval ver boven het metertarief ligt. I.h.a. zijn de metertaxi's beter en goedkoper dan de Tuk Tuks. Iets voor zessen op Hualampong station aangekomen. Ben daar in de centrale hal bij honderden anderen gaan zitten, klinkt er precies om zes uur muziek en zang, waarbij eenieder ging opstaan. Bleek het de nationale hymne te zijn, ter ere van de koning. Heb me dan ook maar aan het gebeuren aangepast. Weer een hele aparte ervaring. In de hal nog even aan mijn reisblog gewerkt, waarna naar spoor 3 vertrokken om, om 19.35 uur, aan mijn bijna  14 uur durende treinreis naar Chiang Mai te beginnen. Gelukkig een slaapplek in een geklimatiseerd rijtuig.

Woensag 25/3. Na aankomst in de trein zelf, bleek dit een grote koelkast te zijn. Dit was dan ook het enige waarover misschien wat te zeuren viel, want de open coupés voor 4 personen  bleken goed en ruim te zijn. Mijn reisgenoten hier bleken 2 Zuid Afrikaanse jonge vrouwen, Katy en Kim, te zijn die 1 jaar in Thailand gewoond en gewerkt hebben als lerares Engels ( na eerst een 5-weekse training gevolgd te hebben op Koh Samui, een eiland in het zuiden van Thailand) en een Zuid Koreaan, Piel, waar van ik tot nu toe  nog niet weet of hij op vakantie was, of dat hij op de loop voor zijn vrouw was. "Zeel moeilijk te velstaan ". Wel een heel  grappige man. Na een redelijk goede nachtrust, tegen tienen, in Chiang Mai aangekomen, maar daar meer over in mijn volgend blog.

PS. Rob, Heb je meerdere malen trachten te e-mailen, zowel privé als via de schoolmail, maar krijg steeds fout meldingen en return to sender. Wil je reageren op dit blog, zodat ik nogmaals wat fotomateriaal voor de leerlingen kan toesturen.